وه کو نه ی کون کونه جه رگم له تاو هیجرانی تو بویه
به سوزی نه ی ده سوتیم وبه نه غمه ی نه ی ده نالینم
ئه مان ئه ی موتریبی مه جلیس به حه قی تاری رووحانیت
به لا بی نه غمه که ی سازت، که ئاوی ئاوری هیجران
ئه تو ئه ی روحه که م ساقی
ئه تو ئه ی عومره که م موتریب
په یاپه ی لی ده ی چه نگ و نی
ده ماده م بینه په یمانه
به تیری غه مزه بملاوینه وا زولفم له گه ردن که
به سه ر هاتوومه ، مه یدانت به دل بوت بومه نیشانه
ده میکی مه ست و بیمارم ، ده میک بی هوش و هوشیارم
چه که س نازانی ده ردی من ، مه گه ر ئه و چاوه کالانه
هه ناسه یی ئاشقان با نه ت گری بی مروه تی تا که ی؟
بترسی ئه ی گولی ناسک به ده س بای زریانه
ئه گه ر زولفت وه کوو من ئاشقی رووی تو نیه بوچی !!
سه را پا تیک چووه و کوتوته به ر پیت و ده ستت دامانه
"وه فایی" بو گولیکی سه ر و بالا شیت و شیدایه
وه کو قومری ده نالینی، وه کو بولبل غه زه ل خوانه
ترجمه (كمي نا صحيح)
هم چو نی پر از درد دلم زهجران دوریت
به سوز نی میسوزم و ز نغمه نی می نالمت
امان ای مطرب مجلس به حق تار روحانی
بزن نغمه سازت که سازش آتش هجرانی
تو ای عمر من مطرب تو ای روح من ساقی
دما دم بریز پیمانه پیاپی بنواز چنگ و نی
به تیر غمزه بنواز زلفم و به گردن کن
به سر آمدم سوی میدانت دلم شد دیوانه ی رویت
دمی مست و بیمارم دمی بیهوش و هشیارم
نداند کسی دردم مگر آن چشمان پر شرارت
نفس عاشقان تنگ است بی مروتی تاکی
بترس ای گل نازک از این باد بی خانه
اگر زلفت هم چو من عاشق رویت نیست
چرا سرا پا آشفته افتاده به دست و پایت
وفایی آن گل سر و شیدای عاشق
مینالد همچو قمری مثل بلبل غزل خوان است
برچسبها: شعر کوردی وه فایی
.::.
